MALA ISTORIJA SOLI

Kako su drevne populacije dobijale so?

So, ne samo da našu hranu čini ukusnijom, već je ona neophodna za život. Natrijumovi joni pomažu telu da izvodi niz osnovnih zadataka, uključujući održavanje tečnosti u krvnim ćelijama i pomažući tkivu da upija hranljive materije. Mi sami ne možemo da proizvodimo so u našem organizmu, tako da su ljudi uvek morali da se pouzdaju u svoju okolinu kako bi ispunili ovu potrebu.

Egipćani su prvi shvatili mogućnosti prezervacije pomoću soli. Natrijum izvlači vlagu koja izaziva bakterije u hrani, suši ih, čineći skladištenja mesa u dužem vremenskom periodu mogućim. Delikatesi kao što su sušena mesa su rezultat soli. Ali, nekada davno, ova vrsta prezervacije nije bila ograničena samo na meso, već su mumije bile oblagane solju.

Kako su drevne populacije dobijale svoju so? Shangxi provincija u Kini ima slano jezero, Yuncheng, i procenjuje se da su se vodili ratovi za kontrolu zaliha soli još 6000 pre nove ere. U toku sušnih sezona, kada bi voda isparila, sakupljana je so iz jezera. Drevni Egipćani su nabavljali so iz močvara Nila, dok su se rani britanski gradovi grupisali oko slanih izvora. Zapravo, sufiks "wich" u imenima engleskih gradova, kao što su na primer Middlewich i Norwich povezan je sa područjima gde je rad sa solju bio uobičajena praksa.

So je imala bitnu ulogu u istraživanju Severne Amerike, a tako i u američkoj, kanadskoj i meksičkoj istorije. Prvi indijanci koji su "otkrili" Evropljani na Karibima su prikupljali morsku so na ostrvu St. Maartenu.

U američkoj istoriji, so je čak odlučivala mnoge sudbine. Tokom građanskog rata so je bila dragocena roba koja se koristila ne samo za jelo, već i za sunčanje kože (materijala), za bojenje odeće i očuvanje vojničkih obroka. Predsednik konfederacije Jefferson Davis čak je nudio i oslobađanje od vojnog roka svima onima koji su bili spremni da rade u proizvodnji soli na obali, gde je okean bio jedini pouzdan izvor soli za Južni region.